Agora que xa case estamos aí, lembrade deixar libre a zona dos autobuses.
Despedimos a conexión e xa nos vemos nun chisco!
Agora que xa case estamos aí, lembrade deixar libre a zona dos autobuses.
Despedimos a conexión e xa nos vemos nun chisco!
Como di a pandeirada: "pasei a ponte de Ourense, paseina de madrugada".
E niso andamos, pasando por unha ponte na autovía deixando Ourense á nosa dereita.
Ímonos achegando!
Acabamos de entrar en Galicia pero aínda temos que facer outra parada polo que mantemos a previsión de chegar arredor das 5:30.
Nin que dicir ten que aquí non se oe un chío!
Rematamos esta excursión de Golmárix por Madrid e o que levamos con nós é moito máis que mochilas cheas: son risas compartidas, confidencias e momentos que se gardarán no corazón. Nestes días aprendemos que o verdadeiro valor dunha viaxe non está só nos lugares que visitamos, senón na compañía coa que os percorremos. A amizade que naceu ou se fixo máis forte aquí será, sen dúbida, unha das mellores lembranzas que levamos!
Arrancamos de volta! Como vos dixemos, a hora aproximada de chegar será entre as 5 e as 6 da mañá. Iremos dando información máis concreta conforme vaiamos avanzando.
Mortais e semideuses viaxeiros, aquí fala Golmárix, deusa gala da troula e os bocatrillos compartidos. Chegamos ao último día de excursión! (Respiro dramático.)
Pero non choredes, campións de mochila desfeita! Hoxe é o día grande, o día épico, o día de deixalo todo no Parque Warner! Preparade os berros porque hoxe... hoxe desfrutamos coma tolos!
Collede a capa de superheroe, o sombreiro de Looney Tunes ou o espírito salvaxe de Hollywood e lanzádevos a vivir coma se non houbese mañá (que co cansos que chegaremos será como se non houbera de verdade! 🤭).
Veña, valentes! Golmárix vixía dende as alturas e garante risas, emocións e que algunha mestra acabe mollada na atracción da auga. Que comecen as aventuras!
Boas noites, familias queridas:
Son eu, Golmárix, deusa antiga das fragas e das fontes, e hoxe quero falarvos en segredo de estrelas. Esta noite, os vosos pequenos aventureiros repousan baixo o meu manto. Xa pecharon os ollos tras un día cheo de risas, descubrimentos e pasos pequenos pero valentes.
Que non haxa medo nin saudade: eu velarei polos seus soños. Espallarei silenzo de follas e susurros de vento para que descansen en calma, e mañá esperten co corazón ledo e as fazulas cheas de luz.
Desde o berce do bosque, unha aperta fonda con cheiro a lavanda e lume baixo.